بهترین وکیل در تهران دفتر وکالت دکتر حمید بذر پاچ : در فرآیند حقوقی، ورود و جلب ثالث به عنوان ابزارهای مهمی برای افراد غیرمستقیم در یک دعوای حقوقی به منظور حفظ حقوق و منافع خود مطرح می‌شوند. این مقاله به تفصیل به اعتراض ثالث، ورود ثالث و جلب ثالث پرداخته و نحوه تأثیرگذاری آن‌ها در دادرسی‌های قضایی را بررسی می‌کنیم.
اعتراض ثالث و ورود ثالث و جلب ثالث:
در فرآیند حقوقی، دعوای ورود ثالث اشاره به موقعیتی دارد که یک فرد یا نهاد بیرونی، که اصطلاحاً ثالث نامیده می‌شود، به دلیل داشتن منافعی در نتیجه دادرسی یا تاثیرپذیری از آن، درخواست می‌کند که به عنوان طرفی در یک دعوای حقوقی موجود شناخته شود. این ورود ممکن است به منظور حمایت از یکی از طرفین یا برای مطرح کردن ادعایی جداگانه باشد. از طرف دیگر، جلب ثالث یک اقدام توسط یکی از طرفین دعوای اصلی است که در آن پای شخص یا نهاد ثالثی به پروسه دادرسی کشیده می‌شود تا برای حل اختلاف یا تعهداتی که ممکن است در نتیجه رأی دادگاه بر عهده‌‌ی آن‌ها بیفتد، پاسخگو باشند. هر دو روش، ورود ثالث و جلب ثالث، به نحوی امکان دخالت افراد غیر مستقیم در یک پرونده قضائی را فراهم می‌آورد تا از حقوق و منافع خود در برابر تاثیرات احتمالی رأی دادگاه محافظت کنند.
اعتراض ثالث، ورود ثالث و جلب ثالث سه روش حقوقی هستند که به افراد غیرمرتبط مستقیم با یک دعوای حقوقی امکان می‌دهند تأثیرگذاری بر آن دعوا داشته باشند. در اینجا توضیح مختصری در مورد هر یک آورده شده است:
اعتراض ثالث:
این شکل از دخالت حقوقی، به شخصی که ادعا می‌کند حقی نسبت به یکی از اموال طرفین دعوا دارد اما خود در آن دعوا حضور ندارد، این فرصت را می‌دهد که به دادگاه مراجعه کند و حقوق خود را اعلام دارد. به این ترتیب، فرد ثالث می‌تواند اثبات کند که اموال مورد نظر متعلق به اوست و نباید در پرونده فعلی مورد توجه قرار گیرد.
ورود ثالث:
ورود شخص ثالث در دعاوی حقوقی به دو دسته تقسیم می‌شود که ریشه در قانون 130 آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب دارد. این دو دسته عبارتند از ورود ثالث اصلی و ورود ثالث تبعی:
ورود ثالث اصلی:
در این حالت، شخص ثالث ادعای مستقلی نسبت به موضوع دعوا دارد و به طور مستقیم درخواست دخالت در دعوا را مطرح می‌کند. مثال رایج این حالت مربوط به ادعای مالکیت یک ملک است که شخصی مدعی می‌شود ملک مورد نزاع متعلق به وی است و بنابراین، به عنوان ثالث اصلی وارد شده و حق خود را مطالبه می‌کند.
ورود ثالث تبعی :
این نوع از ورود ثالث زمانی مطرح می‌شود که شخص ثالث بر اساس نتیجه دعوای اصلی، منفعتی نسبت به نتیجه دادرسی دارد و می‌خواهد از این منفعت محافظت نماید؛ اما ادعای مستقلی نسبت به موضوع دعوا ندارد. ورود در این حالت به معنای حمایت از یکی از طرفین دعوای اصلی است که پیروزی آن طرف می‌تواند به نفع شخص ثالث تمام شود.
این دو نوع ورود ثالث به افراد یا نهادهایی که می‌خواهند منافع قانونی خود را در قبال یک دعوا حفظ یا اثبات کنند امکان دخالت در دعوا را می‌دهد. به این ترتیب، منافع و حقوق اشخاص ثالث ممکن است به طور مستقیم یا تبعی در نتیجه‌گیری دادگاه دخیل باشند.
جلب ثالث چیست
این اصطلاح به موقعیتی اشاره دارد که یکی از طرفین دعوای حقوقی، شخص ثالثی را به دادگاه می‌کشاند به شکلی که پاسخگویی به بخشی از ادعای مطرح شده را بر عهده بگیرد. این معمولاً در مواردی اتفاق می‌افتد که قراردادی یا تضمین بین یکی از طرفین دعوا و شخص ثالث وجود داشته باشد.
نتیجه‌گیری :
اعتراض ثالث به منظور حمایت از حقوق مالکیت یک شخص نسبت به دعوا است، ورود ثالث به منظور دفاع از منافع مشروط به نتیجه دعوا است، و جلب ثالث به منظور مسئول دانستن شخص ثالث در قبال نتایج دعوا انجام می‌شود. هر کدام بسته به شرایط خاص خود مورد استفاده قرار می‌گیرند و در نظام حقوقی برای تضمین اجرای عدالت به کار می‌روند.
با توجه به اهمیت و نقش ورود و جلب ثالث در فرآیند حقوقی، این ابزارها به عنوان یک راهکار حقوقی برای حفظ حقوق و منافع افراد غیرمستقیم در دادرسی‌ها از اهمیت بسزایی برخوردارند. امیدواریم که این مقاله، به شناخت بهتر از این روش‌های حقوقی کمک کند و در درک بهتری از فرآیند حقوقی مؤثر باشد.
برای مشاوره حقوقی و کسب اطلاعات بیشتر، می‌توانید با دکتر حمید بذر پاچ، وکیل پایه یک دادگستری در تهران تماس بگیرید.
شماره تماس: ۰۹۱۲۷۶۷۸۷۵۱
آدرس:
تهران.سعادت آبا‌د.خیابان سرو غربی.نرسیده به خیابان بخشایش.مجتمع سفیر. واحد ۱۶
با اطمینان ما در خدمت شما هستیم تا در راه حفظ حقوق شما در دادگستری، همراهی کنیم.
